Ο Γιώργος Ηλιάδης, ο δεύτερος σύζυγος της Αλίκης Βουγιουκλάκη είναι ο άνθρωπος που αποστρέφεται το τεχνητό φως της δημοσιότητας, που μιλάει λίγο, που κρατάει την προσωπική του ζωή γι΄αυτόν και τους φίλους του και όσες φορές του ζητήθηκε μετά τον θάνατο της Αλίκης να μιλήσει γι΄αυτήν, το αρνήθηκε. Ώσπου αποφάσισε να βγει και να καταθέσει ένα μέρος από τις μνήμες και τις εντυπώσεις του στο έγκυρο περιοδικό “ΟΜΙΚΡΟΝ” δέκα μήνες μετά τον θάνατό της, τον Μάιο του 1997. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ο Κύπριος επιχειρηματίας, είχε ανοίξει την καρδιά του και είχε μιλήσει για όλα οσα τον συνέδεαν με την εθνική μας στάρ.
Όταν ο δημοσιογράφος Σταύρος Χριστοδούλου τον ρωτάει γιατί της αρνήθηκε να πάει όταν ήταν άρρωστη, εκείνος λέει: “Δεν της αρνήθηκα να πάω κοντά της, δεν της είπα όχι δεν έρχομαι. Απλώς δεν πήγα. Και δεν πήγα γιατί φοβόμουν μήπως την αναστατώσω. Από την άλλη δεν ήθελα να φέρω σε δύσκολη θέση τον Σπυρόπουλο. Όμως μιλούσαμε πολύ στο τηλέφωνο. Με ρωτούσε: “εσύ τι λές θα πεθάνω;” Τρελή είσαι, της έλεγα. “Πεθαίνει η Βουγιουκλάκη; Η Βουγιουκλάκη δεν πεθαίνει…”.
Στους τσακωμούς εκείνη πως αντιδρούσε;
Γελούσε και έκανε αστεία. Με κορόιδευε, προσπαθούσε να μιμηθεί την Κυπριακή προφορά μου γιατί όταν θύμωνα μιλούσα εντελώς Κυπριακά {Εμείς οι δυο μαζί θα…γεράσεις συνήθιζε να του λέει η Αλίκη}
Και στα άλλα ξεσπάσματα στα πιο σοβαρά;
Συνήθως μου έλεγε: “Εμένα δεν με νοιάζει τι λες, με νοιάζει τι σκέφτεσαι”. Η ίδια η Αλίκη στα πέντε χρόνια που ζήσαμε μαζί ποτέ δεν μου είπε βαριά κουβέντα κάτι που να με θίγει, να με προσβάλλει.
Διερωτόμαι, γιατί επέλεξες τόσα χρόνια σιωπής. Γιατί επέλεξες να καλύπτει αυτό τον γάμο, ένα πέπλο μυστηρίου;
Τι να έλεγα; Ότι μια μέρα μάζεψα τα μπογαλάκια μου και εξαφανίστηκα χωρίς ένα “γεια”;
Γιατί το έκανες αυτό;
Γιατί δεν άντεχα το χωρισμό από τα παιδιά μου και από ένα άλλο πρόσωπο. Όμως μη μου ζητήσεις περισσότερες λεπτομέρειες, μη μου ζητήσεις διευκρινίσεις, μη μου κάνεις άλλη ερώτηση, “γιατί το έκανα αυτό;” Δεν πρόκειται να βγάλω τα εσώψυχά μου στη φόρα…”
Εκείνη πληγώθηκε απ΄ την στάση σου;
Ναι πληγώθηκε. Την Αλίκη την πλήγωσα πάνω στην πληγή. Είναι κάτι που θα φέρω πάντα βάρος στη συνείδησή μου και τώρα που έφυγε, ακόμα περισσότερο.
Αληθεύει ότι δεν ξεπέρασε ποτέ τον χωρισμό σας; Ότι σου ζητούσε κατά καιρούς να επιστρέψεις;
Αυτό είναι αλήθεια. Νομίζω όταν πήγαινε κάτι στραβά με τη σχέση που είχε, στρεφόταν σε μένα. Δεν είμαι σίγουρος γι΄αυτό που λέω, αλλά έτσι νομίζω. Βέβαια την πρώτη πρόταση να επιστρέψω, μου την έκανε το 1986 όταν έμαθε ότι είχα χωρίσει….είχα τότε χωρίσει για έξι μήνες. Η τελευταία φορά που μου ζήτησε να επιστρέψω ήταν το 1993.
Ποια ήταν η αληθινή Αλίκη;
Ο καλύτερος τρόπος να επαινούμε ζωντανούς και πεθαμένους είναι να συγχωρούμε τις αδυναμίες τους, επιστρατεύοντας όλη μας την ανθρωπογνωσία. Φτάνει να μην τους αποδίδουμε αρετές που δεν είχαν, γιατί αυτό κάνει ύποπτο και ό,τι αληθεύει.
Δεν μου απαντάς όμως…
Ποια ήταν η αληθινή Βουγιουκλάκη, είναι μια δύσκολη ερώτηση. Γιατί η ΑΛίκη είναι ένα μείγμα πολλών στοιχείων, που όλα μαζί συνέθεταν ένα παραδοξότατο μωσαικό. Και αυτό το μωσαϊκό ήταν όλη η γοητεία της Αλίκης. Η ΑΛίκη βασικά ήταν ένα άτομο ανασφαλές με πολλές αδυναμίες που τις αντιστάθμιζε εκδηλώνοντας μια απίστευτη ενεργητικότητα και μετουσιωνόταν σε μια ψυχική δύναμη τέτοια που κάποτε έπαιρνε υπεράνθρωπες διαστάσεις. Η Αλίκη ήταν μια αρχόντισσα. Όχι με την έννοια της αριστοκράτισσας ή της πλούσιας ή της ταξικής διάκρισης αλλά με την έννοια της μεγαλοψυχίας. Άρχοντας είναι εκείνος που δεν γίνεται ποτέ μάζα, σε όποια τάξη και αν ανήκει, είναι εκείνος που μένει πρόσωπο ξεχωριστό. Αυτό ήταν η Αλίκη. Αρχόντισσα σε όλα, αρχόντισσα στη ζωή, αρχόντισσα στη σκηνή, πρόσωπο ξεχωριστό. Κάποτε μία φίλη της, γνωστότατη πρωταγωνίστρια του θεάτρου και του κινηματογράφου αντιμετώπιζε οικονομικό πρόβλημα γιατί έχασε πολλά χρήματα από ένα έργο που ανέβασε και που δεν είχε επιτυχία. Μου λέει η Αλίκη: Να πας στον σύζυγό της και να του δώσεις όσα χρηματα χρειάζεται, να του πεις ότι εγώ δεν ξέρω τίποτα, ότι τα δίνεις κρυφά από μένα, μήπως το μάθει η…κι όταν με βλέπει αισθάνεται άσχημα”. Αυτή ήταν η Αλίκη!
