H Ασημίνα Βέγγου, το στήριγμα του “καλού” μας Θανάση Βέγγου, σε όλη του τη ζωή, έμεινε στο πλευρό του από τις αρχές της δεκαετίας του ΄50 μέχρι που τους χώρισε ο θάνατος, στις 3 Μαϊου του 2011, όταν ο μεγάλος ηθοποιός έφυγε από τη ζωή. Η σπουδαία αυτή γυναίκα, στη ζωή της μίλησε μία και μοναδική φορά, λίγο καιρό μετά τον θάνατο του συζύγου της, στον δημοσιογράφο Νίκο Νικόλιζα και στην εφημερίδα “News”. Όπως η ίδια εκμυστηρεύτηκε, ποτέ, δεν πρόκειται να ξεπεράσει τον χαμό του Θανάση της. Του ανθρώπου που λάτρεψε όλη η Ελλάδα! Έλεγε σε αυτή την συνέντευξη η Ασημίνα Βέγγου:
«Ο Θανάσης ήταν τρομερά ευαίσθητος άνθρωπος. Είχε πονέσει πολύ στη ζωή του. Πέρασε πολλές πίκρες και ταλαιπωρίες για να γίνει αυτό που έγινε. Είχε παλέψει πολλές φορές για να σταθεί όρθιος. Δεν ήταν του χαρακτήρα του να πηγαίνει σε εκδηλώσεις που θα του κάνουν το τραπέζι. Πάντα ήθελε να πληρώνει ο ίδιος. Έτσι ένιωθε. Ωστόσο δύο φορές που μίλησε δημόσια άρχισε τα κλάματα. Και στο σπίτι έτσι του έβγαινε όταν θυμόταν κάποιες στιγμές που τον είχαν στιγματίσει».
«Περάσαμε πολλές πίκρες»
«Με τον Θανάση μου, περάσαμε πολλές πίκρες εκείνα τα χρόνια. Ο Θανάσης έφαγε πολύ κυνήγι. Δούλεψε όμως σκληρά, πάλεψε, αγωνίστηκε και δεν κατάφεραν οι τοκογλύφοι να μας πάρουν το σπίτι και το θέατρο. Από το πρωί έως το βράδυ οι τοκογλύφοι περίμεναν να μας πάρουν τα πάντα. Και αν δεν δούλευε τόσο πολύ, θα είχαμε μείνει στον άσο».
«Ευτυχισμένος για όσα κατάφερε»
«Ποτέ δεν απέκτησε χρήματα. Το μόνο που καταφέραμε ήταν να ξεπληρώσει τους τοκογλύφους προκειμένου να μην μας πάρουν όλα τα υπάρχοντα. Αυτό ήταν το μεγάλο του κατόρθωμα και ήταν ευτυχισμένος για όσα κατάφερε».
«Ήθελε να αφήσει παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές»
«Έφυγε εντελώς ξαφνικά μέσα σε ελάχιστες μέρες. Αυτό που ήθελε να ολοκληρώσει, ήταν δύο δουλειές που είχε κλείσει να κάνει και ήθελε να τις αφήσει παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές. Ήταν κάτι πολύ καλό που όμως δεν κατάφερε να το φέρει εις πέρας. Τον πρόλαβε ο θάνατος».
«Μου λείπει πάρα πολύ…»
«Συγκίνηση και εκτίμηση στον άνθρωπο μου. Όμως νιώθω μόνη που δεν είναι στο πλευρό μου για να τις δούμε μαζί. Αλλά έχω τα παιδιά και τα εγγόνια μου και μου κρατάνε συντροφιά. Τις βλέπουμε μαζί όταν παίζονται», έχει πει χαρακτηριστικά, συμπληρώνοντας: «Είναι δυνατόν να μην μου λείπει; Πολύ, πάρα πολύ. Όμως παρηγορούμαι με τις φωτογραφίες που έχω μέσα στο σπίτι μας, με τις αναμνήσεις που μου έρχονται στο νου, με όσα βίωσα στο πλευρό του. Κάθε βράδυ του λέω καληνύχτα σα να είναι μαζί μου. Νιώθω ότι μας προσέχει. Και εμένα και τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας».
