Μια σπουδαία μορφή του ελληνικού τραγουδιού, η Βάσω Αλαγιάννη έφυγε από τη ζωή το ξημέρωμα της Δευτέρα, κάνοντας ακόμα φτωχότερο το ελληνικό τραγούδι. Η Χάρις Αλεξίου μάλιστα που ήταν μια από τις πιο στενές φίλες και συνεργάτιδές της, μετέφερε την τραγική είδηση του θανάτου της:«Έφυγε ήσυχα στον ύπνο της . Αυτή η γυναίκα που ήταν τόσα πολλά πράγματα. Η «Svarno» . Που έγραφε τραγούδια. Που θεράπευε με Reiki. Που συμβούλευε με αυτογνωσία. Που αγαπούσε με πάθος. Που κάπνιζε πολύ. Που έραβε. Που έπλεκε. Που μας μάλωνε να ξυπνήσουμε. Που γελούσε σαν μωρό. Που τραγουδούσε. Που ταξίδευε πολύ. Που μας γέμιζε δώρα. Η Βάσω Αλλαγιάννη που την τραγούδησα κι εγώ με τους στίχους του Ρασούλη και τους δικούς της στον Ζαμπέτα όπως την τραγούδησαν και τόσοι άλλοι. Η “Svarno” η φίλη μου και master μου στο Reiki. Έφυγε ήσυχα στον ύπνο της για να αναπαυτεί για πάντα».
Πως έγραψε το “Αχ Ελλάδα σ΄αγαπώ”!
Η Βάσω Αλλαγιάννη υπήρξε συνδημιουργός του τραγουδιού μαζί με τον Μανώλη Ρασούλη, η οποία είχε διηγηθεί σε συνέντευξή της στον Αλέξανδρο Στεφόπουλο (περιοδικό Δίφωνο, Μάρτιος 2002, τεύχος 78):
“Τον Μανώλη μου τον γνώρισε ο Μάνος πριν ακόμη απ’ την Εκδίκηση της Γυφτιάς. Μου έμαθε πολλά πράγματα και του έμαθα επίσης πολλά.
Τα χρόνια που ήμαστε μαζί ήταν ίσως η πιο δημιουργική μας περίοδος. Ο Μανώλης έγραψε καταπληκτικούς στίχους κι εγώ όμορφα τραγούδια. Βγάζαμε μαζί το περιοδικό Αυγό, εκδώσαμε την Κρυμμένη Αρμονία του Ηράκλειτου.
Μια από τις κορυφαίες στιγμές μας αποτυπώνεται στο Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ. Το γράψαμε στην Κρήτη, περπατώντας στο δρόμο, φράση φράση, κατεβαίνοντας για τον Πλακιά με τα πόδια, έχοντας χάσει πριν από λίγο το λεωφορείο. Ήταν ένας διάλογος. Μια μελωδική φράση εγώ, ένα στίχο εκείνος.
«Μήπως φταις κι εσύ καημένη», ο Μανώλης, «Οδυσσέα γύρνα κοντά μου», εγώ. Ήταν μια βαθιά ερωτική επαφή με την ελληνική φύση και τους εαυτούς μας. Φράση φράση, περπατώντας χιλιόμετρα ολόκληρα και παίζοντας σαν παιδιά.
Το τραγουδούσε ο Παπάζογλου επί τρία χρόνια στις συναυλίες του και στο τέλος ηχογραφήθηκε στον Λυκαβηττό…”
