Αν κάποιος ήθελε να δει τι σημαίνει αγάπη μεταξύ δύο ανδρών, δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερη από αυτή του 97χρονου Νίκου Βανδώρου και του γιου του Θεόφιλου. Ήταν μια σχέση που δεν την συναντάς εύκολα καθώς οι δύο άνδρες ζούσαν ο ένας για τον άλλον. Κάθε βήμα τους, κάθε λέξη τους αναφερόταν ο ένας στον άλλον. Πατέρας και γιος ζούσαν στο ίδιο σπίτι και είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι ο Θεόφιλος Βανδώρος -που έφυγε τόσο νέος σήμερα από τη ζωή- πρόσεχε τον πατέρα του όσο κανείς άλλος. Μαζί πήγαιναν βόλτες, μαζί σε θεατρικές παραστάσεις, μαζί σε πορείες, μαζί σε κάθε τους βήμα.
Όταν μάλιστα ο Νίκος Βανδώρος χρειάστηκε να εισαχθεί σε νοσοκομείο, ο Θεόφιλος νυχθημερόν καθόταν πάνω από το προσκεφάλι του. Αλλά και όταν ο Θεόφιλος αντιμετώπισε σοβαρό πρόβλημα με το στομάχι του πριν ενάμιση χρόνο, ο υπερήλικας πατέρας του ήταν εκεί και του έκανε συντρφιά νύχτα μέρα. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια που είχε πει στην εφημερίδα Espresso ο 97χρονς Νίκος Βανδώρος, όταν ο γιος του βρισκόταν στο νοσοκομείο με πρόβλημα στο στομάχι. “Είναι το παιδί μου, είναι το σπλάχνο μου και είμαι συνέχεια στο μυαλό του, στη σκέψη του. Αν πάθει κάτι, θα πεθάνω και γω. Έχω τρελαθεί από την αγωνία μου, δεν ξέρω πολλά πράγματα γιατί δεν μου λένε πολλά πράγματα λόγω της ηλικίας που έχω. Παρακαλώ και γω το θεό να είναι καλά και να γυρίσει στο σπίτι μας. Τον έχω ανάγκη”.
