Βουβός θρήνος για την οικογένεια της μεγάλης ηθοποιού Γεωργίας Βασιλειάδου, καθώς έφυγε από τη ζωή η πολυαγαπημένη της εγγονή. Σύμφωνα με το συγγενικό περιβάλλον της αείμνηστης και κορυφαίας ηθοποιού του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου, η εγγονή της έφυγε πριν μερικούς μήνες χτυπημένη από την επάρατη νόσο, χωρίς ωστόσο η είδηση να γίνει γνωστή. Αν και η Γεωργία Βασιλειάδου, θεωρείται από τις πιο αγαπημένες ηθοποιούς όλων των εποχών, λόγω του χαμηλού προφίλ που κρατάει η πολυαγαπημένη της μοναχοκόρη, Φωτεινή Αποστολίδη, ο θάνατος της δεν δημοσιοποιήθηκε. Πόσο τραγικό, η μάνα να κηδεύει το ίδιο το παιδί της. Πόνος απαρηγόρητος. Η ίδια από την ημέρα θανάτου της κόρης της, δεν έχει κουράγιο για τίποτα, όπως λένε φίλοι της οικογένειας και απλά προσπαθεί να το ξεπεράσει και να παρηγορείται μέσα από τις αναμνήσεις και τις φωτογραφίες της!
Όπως αναφέρει το σημερινό θέμα της Espresso, μπορεί ο κόσμος να γνωρίζει λίγα για την προσωπική ζωή της μεγάλης ηθοποιού, η ίδια όμως λάτρευε την κορούλα της από τότε που την απέκτησε και προσπαθούσε να την κρατήσει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Κάτι που συνεχίζει να κάνει και η κόρη της, Φωτεινή για την οικογένειά της. Και ας είναι η αγαπημένη ηθοποιός όλων των Ελλήνων.
Η Γεωργία Βασιλειάδου είχε μάθει από μικρή να προσφέρει σε όλους. Πάντα στο μυαλό της, είχε την οικογένεια και το σπίτι. Φημίζονταν άλλωστε για την νοικοκυροσύνη της. Ωστόσο έπρεπε να ζήσει τόσο η ίδια, όσο και η κορούλα της. Η τεράστια επιτυχία της νεαρής τότε Γεωργίας, η οποία από το πουθενά βρέθηκε να είναι το «μήλο της έριδος» ανάμεσα στις δύο σπουδαίες της εποχής: την Κυβέλη και την Μαρίκα Κοτοπούλη.
Η Μαρίκα Κοτοπούλη μάλιστα την «έκλεψε» από τη μεγάλη αντίζηλό της και την πήρε υπό τη σκέπη της για τα επόμενα χρόνια. Μεταπήδησε στο θίασο του Αιμίλιου Βεάκη και πλέον, ο δρόμος της καταξίωσης ήταν διάπλατα ανοιχτός. Ωστόσο, τα άφησε όλα στην άκρη για να αφοσιωθεί στο μεγάλωμα της κόρης της, Φωτεινής. Την Φωτεινή την απέκτησε το 1935, όταν, όμως, ο γάμος της με έναν έμπορο, είχε πια διαλυθεί. Μόνη της κλήθηκε να μεγαλώσει το παιδί. Μάλιστα το Εθνικό θέατρο, επέλεξε να μείνει πιστό στα ταμπού και να κλείσει παγερά την πόρτα του στη μάνα που μεγάλωνε μόνη το παιδί της. Οι υπέυθυνοι του θεάτρου δεν το ενέκριναν! Η Γεωργία Βασιλειάδου, βλέποντας τα στερεότυπα της εποχής, αηδίασε πείσμωσε κι αποφάσισε να τα παρατήσει όλα. Τη φτώχεια δεν τη φοβόταν. Κοντά της είχε πάντα την πολυαγαπημένη της κορούλα Φωτεινή. Δεν της έλειψε τίποτα.
Ώσπου, το 1939, ο Αλέκος Σακελλάριος έψαχνε για μία μια λαϊκή γυναίκα για το ρόλο της κουτσομπόλας στο έργο του «Τα κορίτσια της παντρειάς». Το έργο θα ανέβαινε στο θέατρο «Ιντεάλ». Βρέθηκε στο θεατρικό καφενείο της εποχής, το «Στέμμα» και μόλις είδε την 42χρονη τότε, Γεωργία Βασιλειάδου, τα έχασε. Της έκανε επί τόπου πρόταση, αφού ήταν η φιγούρα που έψαχνε και δεν έβρισκε: γυναίκα λαϊκή, όχι όμορφη, που θα ενσάρκωνε ιδανικά την κουτσομπόλα. Σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις της, η Φωτεινή Αποστολίδη Βασιλειάδου έλεγε στον υπογράφοντα πριν πολλά χρόνια: «Όταν ήμουν μικρή στην γειτονιά ήμουν γνωστή ως το παιδί που μεγαλώνει μόνο του. Η μητέρα μου ήταν σκληρά εργαζόμενη γυναίκα. Έφευγε το πρωί και γυρνούσε αργά το βράδυ. Υπήρχαν φορές που με έπαιρνε στα παρασκήνια των θεάτρων που εμφανιζόταν. Έδινε εντολές στους συνεργάτες, ηθοποιούς και τεχνικούς να μιλάνε όμορφα για να μην μαθαίνω κακές λέξεις. Λάτρευε πολύ το θέατρο. Γελούσε έντονα, έκανε έξυπνα αστεία και της άρεσε ο κόσμος της. Έκανε πολύ παρέα με την Σοφία Βέμπο και τον Βασίλη Αυλωνίτη. Ήταν πάντα μια απλή γυναίκα που νοιάζονταν για όλους” .
