Μια εφόλης της ύλης συνέντευξη έδωσε η ηθοποιός Νόρα Βαλσάμη από την Σύρο όπου μένει μόνιμα με την οικογένειά της. Η ηθοποιός μίλησε στο “Κουτί της Πανδόρας” για το παρελθόν της αλλά κυρίως για την πολυαγαπημένη φίλη της Αλίκη Βουγιουκλάκη και πραγματικά συγκλονίζει με τις περιγραφές της…
Τα βρίσκατε εύκολα στις σχέσεις με τους άλλους;
Με όλους, όπως είπα πριν, είχα πολύ καλές σχέσεις. Ο χαρακτήρας μου ήταν έτσι. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη ήταν άλλο καπέλο, θα την έβγαζα απ’ τις υπόλοιπες ανθρώπινες και επαγγελματικές σχέσεις μου. Για δέκα χρόνια ακριβώς κοιμόμασταν στο σπίτι της στο χωριό. Φεύγαμε Κυριακή βράδυ κατευθείαν μετά το θέατρο, οι δυο μας, μες τα χιόνια. Η χαρά της ήταν να ειδοποιεί τη Νότα να ανάψει το τζάκι και να φεύγουμε οι δυο μας για ξεκούραση. Την άλλη μέρα έρχονταν και μας έβρισκαν ο Ερρίκος και ο Κώστας Σπυρόπουλος.
Οι άνθρωποι μετράνε, κυρία Βαλσάμη, μέσα σε έναν ωκεανό εμπειριών.
Θέλω να μιλάω για την Αλίκη και, να με συμπαθάτε, αλλά δεν πολυμιλάω τελευταία με κόσμο. Με την Αλίκη παίξαμε στη «Λυσιστράτη» στην Επίδαυρο, εκεί γνωριστήκαμε. Από τότε εμένα μόνο έπαιρνε στο καμαρίνι της.
Σας θυμάμαι τώρα σαν όνειρο στην κηδεία της Βουγιουκλάκη. Είχατε βγει σχεδόν τρομοκρατημένη στην κάμερα κι είχατε πει πως θα πετάξετε τα φάρμακα και τα καλλυντικά, τα οποία παίρνατε κι εσείς.
Χαζομάρες ήταν αυτές της στιγμής. Λέγανε πως η Αλίκη έβγαλε τον καρκίνο από τα χημικά. Μπούρδες! Εγώ ήμουν πάντα δίπλα της, στο εξωτερικό, στην Κύπρο. Τη σχολίαζαν που έκανε λίφτινγκ. «Τι λίφτινγκ, βρε κτήνη;» Εγώ δεν την έβλεπα στο λαιμό της, στα χέρια της; Έφυγε νέα, αλλά δεν ήθελε η καημένη να φύγει. Ερχόταν το Πάσχα, το τελευταίο που περάσαμε μαζί, και μου λέει μια Τρίτη «Άντε να πάμε στο χωριό να κάτσουμε». Ο αδερφός της είχε βάλει να ψήνεται το αρνί απ’ το πρωί κι εκείνη το έτρωγε με τα χέρια πάντα. Την τελευταία φορά δεν άγγιξε ούτε μία μπουκιά. Ήταν κατακίτρινη και πήγαμε πάνω στο δωμάτιο της, όπου έβαλε λίγο ρουζ. Την πρόσεξα, έτσι που ήταν, αλλά δεν φανταστήκαμε το κακό που θα την έβρισκε.
Όπως μου τα λέτε, σαν να αποτιμάτε τη ζωή σας προ και μετά Βουγιουκλάκη.
Ισχύει. Η ζωή μου είναι παιδικά χρόνια, καριέρα και Αλίκη, όπως σας το λέω. Την τελευταία εικόνα της Αλίκης δεν θα την ξεχάσω ποτέ για όσο ζω! Μπήκα στο θάλαμο και την είδα κατάμαυρη με το ένα της μάτι ανοιχτό να κοιτάει στο κενό. Καμία αντίδραση, δεν γύρισε καν να με δει. Ύστερα από δυο μέρες πέθανε…Γύρισα σπίτι κι ήπια ένα ποτήρι γάλα για να καπνίσω ένα τσιγάρο και να μπορέσω να κοιμηθώ. Με είδε ο Ερρίκος και κατάλαβε τι είχαν δει τα μάτια μου. Δεν μου είπε κουβέντα ο άντρας μου.
Μετά το θάνατο της Βουγιουκλάκη, σας πήρε η κάτω βόλτα κι εσάς;
Ναι, πολύ. Πάρα πολύ, όμως! Ακόμη δεν το’χω ξεπεράσει, ειλικρινά. Σκληρό χτύπημα ήταν κι αυτό της Λάσκαρη. Ούτε αυτό το’χω ξεπεράσει. Με τη Ζωή μέναμε μαζί στη Μύκονο…Τέλος πάντων, μη μου τα θυμίζετε άλλο αυτά.
