Ένα μοναδικό βιβλίο με την μυθική ζωή της Ζωζώς Νταλμάς, έρχεται αυτή την άνοιξη στα βιβλιοπωλεία όλης της χώρας να φωτίσει τις θρυλικές στιγμές από την ζωή της μοναδικής Ελληνίδας που σαγήνευσε τον Κεμάλ Ατατούρκ.
Διαμάντια, σμαράγδια, χρυσάφι, δόξα, τραγούδι θέατρο, ίντριγκες και πολύ πάθος είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της πολύκροτης ζωής μιας από τις σημαντικότερες θεατρίνες της Ελλάδας του 20ου αιώνα που ήταν πρότυπο για όλες τις μετέπειτα θεατρίνες.
Αν και στις νεότερες γενιές το όνομα της Ζωζώς Νταλμάς, δεν υποδηλώνει σχεδόν τίποτα, ωστόσο για τις παλιότερες γενιές υπήρξε μια κορυφαία θεατρίνα που την ερωτεύτηκε ο ηγέτης της Τουρκίας, Κεμάλ Ατατούρκ, την πήρε στο παλάτι του και εκείνη ξέφυγε μέσα από τα “νύχια” του αφού προηγουμένως είχε γευτεί στο πλευρό του μια μυθική ζωή. Συγγραφέας του βιβλίου είναι ο Βασίλης Κολοβός ο οποίος έχει ήδη παραδοσεί σε γνωστό εκδοτικό οίκο τα χειρόγραφά του, ενώ τι αφηγήσεις έχει κάνει ο νόμιμος κληρονόμος της και παλιός χορογράφος Δημήτρης Ιβάνωφ.
Η Ζωζώ Νταλμάς είναι εκείνη που βάφτισε την μικρή Ζωή Σαπουντζάκη, Ζωζώ και την έκανε θεατρίνα. Η Νταλμάς, αφού έζησε μια ζωή μέσα στα πλούτη και έχοντας περιοδεύσει σε Ευρώπη, Τουρκία, Αίγυπτο και Αραβικά Εμιράτα, τελικά πέθανε πάμπτωχη σε γηροκομείο της Αθήνας μόνη και ξεχασμένη έχοντας στο πλευρό της ως μοναδικό φίλο τον Δημήτρη Ιβάνωφ.
Μάλιστα η ζωή της θρυλικής θεατρίνας είχε γίνει θέμα συζήτησης όταν η Αλίκη Βουγιουκλάκη την δεκαετία του ΄80 μετά τον θάνατό της, θέλησε να την κάνει θεατρικό έργο κάτι όμως που απαγόρευσε ο νόμιμος κληρονόμος της Δημήτρης Ιβάνωφ {κάτι αντίστοιχο είχε γίνει και με την Μελίνα Μερκούρη, όταν εκείνη πήγε στο καμαρίνι της να της ζητήσει τα πνευματικά δικαιώματα. Και η Νταλμάς της απαντάει: ” δεν μπορείς να γίνεις Νταλμάς, αγάπη μου. Μία υπήρξε!”}.
Το πρόσωπό της στα τσιγάρα Sante!
Το πρόσωπό της χρησιμοποιήθηκε ως μοντέλο για να αποτυπώσει τη γυναικεία μορφή που εμφανίσθηκε το 1931 στο πακέτο της μάρκας των τσιγάρων ελληνικής προέλευσης, «Sante». Η Νταλμάς μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου και σπούδασε στο καλλιτεχνικό Ωδείο Γρεκού, ενώ εν-συνεχεία ανέπτυξε την τέχνη της περαιτέρω, με σπουδές στο Μιλάνο. Αναδείχθηκε σε πρωταγωνίστρια της μουσικής σκηνής, με τουρνέ σε Αθήνα, Αίγυπτο και αλλού στο εξωτερικό, ενώ σύστησε και δικό της θίασο με παραστάσεις σε πολλά θέατρα όλης της Ελλάδας, που πραγματοποίησε κατά τις δεκαετίες του ’20 και του ‘30. Επίσης, εμφανίσθηκε σε κινηματογραφικές ταινίες σε Ελλάδα, Γαλλία και Τουρκία. Επί κατοχής συνελήφθη από τους Γερμανούς και βασανίστηκε άγρια προκειμένου να ομολογήσει αντιστασιακές πράξεις και τους συντρόφους της σε αυτές, με αποτέλεσμα, καθώς ήταν έγκυος, να αποβάλει.
Εγκατέλειψε οριστικά τα καλλιτεχνικά δρώμενα το 1957 και απεβίωσε σε ηλικία 83 ετών, ενώ τα έξοδα για την κηδεία της κατέβαλε ο χορευτής Δημήτρης Ιβάνωφ. Σε συνέντευξή της στο δημοσιογράφο Δημήτρη Λυμπερόπουλο είχε δηλώσει πως θα ήθελε να τη θυμούνται όλοι ως συνεπή Ελληνίδα και μία όμορφη και λαμπερή πρωταγωνίστρια του θεάτρου.
