Ένα βιβλίο ντοκουμέντο, φέρνει στο φως της δημοσιότητας σήμερα το RespectNews.gr. Πρόκειται για το πρώτο βιβλίο που γράφτηκε για τον μεγάλο Στέλιο Καζαντζίδη το 1978 από τον φίλο του και συγγραφέα Βασίλη Βασιλικό με τίτλο “Η ζωή μου όλη” και είναι μια κατάθεση ψυχής του μεγάλου τραγουδιστή για όσα είχε βιώσει εως τις μέρες εκείνες. Την εποχή εκείνη, ο αείμνηστος ερμηνευτής είχε αποσυρθεί στο σπίτι του στον Άγιο Κωνταντίνο. Είναι η εποχή που έχει μεγάλη κόντρα με δισκογραφική εταιρία και είχε αποφασίσει να μην τραγουδήσει ποτέ ξανά. Ωστόσο μέσα στο βιβλίο ντοκουμέντο ο Βασίλης Βασιλικός καθ΄υπόδειξη του Στέλιου εξιστορεί και ένα περιστατικό σεξουαλικής παρενόχλησης, που για πρώτη φορά βλέπει το φως της δημοσιότητας, 43 χρόνια μετά την συγγραφή αυτή του βιβλίου!
Στις πρώτες σελίδες του βιβλίου, ο Στέλιος ξεκινάει με μια διαπίστωση από τον ίδιο: “έχω τραγουδήσει τελικά πολύ λίγο σε κέντρα στη ζωή μου. Έπιανα πάντα μια σεζόν απ΄τη μέση και την άφηνα πριν το τέλος. Αλλά και αυτό το λίγο διάστημα πάνω στο πάλκο δεν το έβγαζα, δεν το άντεχα, αν δεν ονειρευόμουν μια αγροικία. Ένα σπιτάκι, όχι τίποτα πολυτέλειες, στο βουνό, στον καθαρό αέρα, στη μοναξιά. Όταν ρίχναν χαρτούρα, κοκκίνιζα. Δεν ήξερα που να κρύψω το πρόσωπό μου” αναφέρει ο ίδιος ενώ ο Βασίλης Βασιλικός συμπληρώνει στο συγκεκριμένο κομμάτι: ‘ Ήταν μια Καθαρά Δευτέρα του ΄65 που τις έκοψε με το μαχαίρι τις εμφανίσεις στα μαγαζιά. Αιτία η αντιπάθεια του ανέκαθεν. Αφορμή στάθηκε το μεθύσι μιας Αγγλίδας που ερχόταν πάντα ήρεμη , καθόταν, έπινε, διασκέδαζε χωρίς να ενοχλεί κανέναν. Ώσπου μια βραδιά…Όπως δεν την υποπτευονταν την άφησε να πλησιάσει. Κι ενώ τραγουδούσε, του σπάει δύο μπουκάλες μπροστά στο μούτρο. Τον πήραν τα ζουμιά ξυστά. Αυτό ήταν. Τέρμα στα δίφραγκα. Δεκατρία χρόνια πέρασαν από τότε {1978} και δεν ξανατραγούδησε σε μαγαζί. Και άλλα εκατόν δεκατρία να περάσουν δεν πρόκειται”.
Στο σημείο αυτό, ο Βασίλης Βασιλικός θυμάται και μια εξιστόρηση που κάνει ο Στέλιος Καζαντζίδης με μια σεξουαλική παρενόχληση που είχε ο ερμηνευτής από έναν…μαφιόζο.
Λέει ο Βασιλικός: ” είναι η εποχή που όπως λένε οι ειδικοί ακόμα ο Καζαντζίδης δεν έχει βρει τον εαυτό του. Τραγουδά σαν τον Πρόδρομο Τσαουσάκη. Μόλις τελειώνει, σβήνει τον ήχο για να μας διηγηθεί την ιστορία αυτού του τραγουδιού. Η δύναμις της ανάμνησης προέρχεται από το γεγονός ότι έχει να τ΄ ακούσει από τότε {πριν 25 χρόνια}. Και τότε, την τελευταία βραδιά αναγκάστηκε 22 φορές συνέχεια κατά παραγγελία του ίδιου πελάτη να το πει. Ο πελάτης δεν ήταν οποιοσδήποτε. Ήταν ο Καταλάνος. Με πιστόλι. Τον κάλεσε στο τραπέζι του. Ο Στέλιος πήγε. Δάγκωνε ένα μήλο και του είπε να το πάρει απ΄ το στόμα του. Ο Στέλιος το πήρε. Τι να κάνει άλλωστε. Ο άλλος είναι σφεντόνα, δεν αστειέυεται. Μετά ανοίγει το παντελόνι του {ο Στέλιος είχε ανέβει ξανα στο πάλκο} κι έρχεται μπροστά από το μικρόφωνο: “χάιδεψέ μου τα, του λέει του Στέλιου.
Εκεί επενέβησαν το αφεντικό, οι άλλοι και τον καλμάρησαν. Μετά μπήκε στη μέση και ένας αντίπαλος με περίστροφο κι αυτός για να καθαρίσει τον Καταλάνο…”
