Με μια νέα ανάρτησή της η κόρη του Μίκη Θεοδωράκη, Μαργαρίτα απαντάει στους επικριτές της και κυρίως στην Έλενα Ακρίτα και όσα έγραψε για εκείνη και για τον πατέρα της. “Καλά δεν περίμενα να είσαι τόσο κουτσομπόλα! Έγινες κατίνα” αναφέρει σε πρώτο πρόσωπο προς την Έλενα Ακρίτα, “στολίζοντάς την” σε συνέχεια του κειμένου με αρκετά κοσμητικά επίθετα, ενώ στην αρχή του κειμένου λέει για τους επικριτές της: “Ντροπή σας για τον Μίκη Θεοδωράκη! Πολλοί ασχολείστε με τα πλούτη του πατέρα μου και τον προσβάλετε. Γιατί ο πατέρας μου είναι ένας ποιητής, δεν ήταν ούτε έμπορας, ούτε επιχειρηματίας, ούτε εφοπλιστής, στόχος του στη ζωή του δεν ήταν τα χρήματα.
Κι εσείς τον σχολιάζετε για τα χρήματά του. Ο στόχος στη ζωή του ήταν η δημιουργία της Τέχνης. Η Τέχνη του ήταν μεγαλειώδης. Και περισσότερο η αφοσίωσή του στον Αγώνα για λευτεριά απ´όταν ήταν έφηβος και τον βασάνισαν οι Ιταλοί στο υπόγειο της commandatura στην Τρίπολη, νεαρός τελοιόφοιτος του Γυμνασίου” αναφέρει σε ένα μέρος της μακροσκελούς ανάρτησής της η οποία έγινε χθες αργά το βράδυ ξεκαθαρίζοντας όλα όσα συνέβησαν τους τελευταίους μήνες με αποτέλεσμα η ίδια αλλά και η οικογένειά της να βρίσκεται σε πλήρη οικονομικό αδιέξοδο ενώ είχε κοπεί για δύο μέρες το ηλεκτρικό ρεύμα στο σπίτι τους στο Βραχάτι Κορινθίας. Η ίδια μάλιστα στην αρχή του κειμένου της αναφέρει ότι μέχρι και ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, έσκυψε πάνω από το πρόβλημα επιβίωσης το οποίο έχει. “Ευχές και κατάρες και το παράπονό μου για την αδιαφορία του υπουργείου Πολιτισμού. Έχω όμως μέσα στη ψυχή μου την ευλογία του Αρχιεπισκόπου Αναστάσιου.
Κανιβαλίζουν, τρώνε τις σάρκες μου, σκοτώνουν τον πατέρα μου και μας ξεσκίζουν!
J’irai cracher sur vos tombes”.
Η νέα ανάρτησή της!
“Με πίκραναν πολύ, περισσότερο κι ανεπανόρθωτα τον πικραμένο πατέρα μου.
Και πιστέψτε με, αν ζούσα μόνη χωρίς τα 52 μωράκια μου, δεν θα μιλούσα, όπως τόσους μήνες, δεν μιλούσα, και θα παρέμενα στο απόλυτο σκοτάδι.
Καταφέρνω και διατηρώ το ηθικό μου παρά τα δυσμενή σχόλια.
Με βρίζουν πως είμαι ξεφτίλα και ξεφτιλίζω τον πατέρα μου! Μα δεν ντρέπονται καθόλου; Εγώ βρέθηκα στο χείλος του γκρεμού, δυο μέρες στο σκοτάδι, χωρίς ρεύμα και ειλικρινά το ψυγείο τελείως άδειο, τα 52 ζωάκια να με κοιτάνε στα μάτια, τρεις μέρες χωρίς απολύτως καθόλου φαΐ. Εγώ απλά δεν έχω να φάω με τα σκυλάκια και τα γατάκια, έτσι απλά και ζήτησα βοήθεια από τους φίλους μου, έτσι απλά κι αθώα.
Η ανταπόκριση ήταν τεράστια. Είναι καλοί οι άνθρωποι. Απίστευτα καλοί, ψυχούλες.
Εγώ άνθρωποι, βοήθεια ζήτησα. Το ΑΚΟΥΤΕ; Β Ο Η Θ Ε Ι Α !!!!!
Όχι ζητιανιά. Βοήθεια για να με υποστηρίξουν, για να με ενισχύσουν, για να με προστατεύσουν, για να με ανακουφίσουν. Ναι, περισσότερο ήταν μια έκκληση για προστασία. Γιατί είμαι ένας άνθρωπος που διατρέχει κίνδυνο .
Βοήθεια από τους φίλους μου. Κι ήρθαν εκατοντάδες άνθρωποι που δεν γνωρίζω από όλη την Ελλάδα και με βοήθησαν! Ξένοι! Πολλοί που με αποκάλεσαν ΖΗΤΙΑΝΑ γνώριζαν με κάθε λεπτομέρεια την κατάντια μου. Γνωρίζω πολλούς! Φαίνεται πως το απολάμβαναν.
Η ζωή μ’ έφερε σ´ αυτή την τετελεσμένη ολική καταστροφή και μη αναστρέψιμη δυστυχώς πολλούς μήνες τώρα και πάλι δυστυχώς για ακόμη ατέλειωτους μήνες, έως του χρόνου το καλοκαίρι, αν ο Θεός μας επιτρέψει να ξαναδουλέψουμε. Είμαι ειλικρινής. Είμαι μία γυναίκα που έζησε με πολλή άνεση κάτω από την προστασία των γονιών της και για δεκαετίες ζούσε επίσης πολύ άνετα με τα τέσσερα παιδιά της, και χάρις στην καλή δουλειά της.
Κι ύστερα ήρθε το Δ.Ν.Τ. και η μεγάλη κρίση, η μεγάλη ύφεση και από το 2014 ζούμε άσχημα. Όμως από τον περασμένο Φεβρουάριο με την καραντίνα λόγω κορονωϊού καταρρεύσαμε τελείως! Μας απαγόρεψαν να δουλεύουμε, να κάνουμε συναυλίες, επιδόματα δεν υπήρχαν για εμάς κι έφτασα στο σημείο να κινδυνεύω να βρεθώ στο δρόμο πεινασμένη.
Καταστράφηκα. Ζάχαρη, μακαρόνια, φασόλια, φακές και καμιά σοκολάτα.
Μην μας ξεχνάτε. Εμείς στην ψυχαγωγία και στον Πολιτισμό όπως το λένε, είμαστε εκατοντάδες χιλιάδες. Είμαστε πάρα πολλοί και ειλικρινά πεινάμε. Τόσο απλά. Πεινάμε.
Ένδεια, ανέχεια, στέρηση, δυστυχία, μιζέρια, εξαθλίωση.
Χωρίς κακομοιριά γιατί δεν μας πάει. Η Ανεργία μας έφερε τη φτώχεια, τη στέρηση των αναγκαίων πόρων ζωής, των αναγκαίων αγαθών. Η ανάρτησή μου ήταν κραυγή απόγνωσης που οι περισσότεροι που βρίσκονται στη ίδια θέση με μένα, θάθελαν νάχαν τη δύναμη να ουρλιάξουν σαν κι εμένα! Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι είναι να παίζεις μήνες κρυφτό με το ρεύμα, με το νερό, που κι αυτό μας τόκοψαν δύο φορές πριν από λίγο καιρό και τρέχαμε να βρούμε λεφτά για να μας το ξανασυνδέσουν. Να είσαι συνέχεια στην τσίτα για να έχεις ένα μονάχα σακί τουλάχιστον για τα 22 σκυλάκια και φαγητό για τα 35 γατάκια, γιατί ποτέ, ποτέ, ποτέ δεν έχεις χρήματα και όλο αυτοσχεδιάζεις.
Κι αυτό ένα χρόνο τώρα, ένα ολόκληρο χρόνο, από πέρσι τέτοια εποχή το 2019 και λίγο νωρίτερα. Ένα χρόνο παιδεύομαι μέσα σε μία συνεχή αγωνία! Βέβαια πέρσι ήμουν όλο ελπίδα πως το καλοκαίρι 2020 θα έχουμε καλή δουλειά και θα ξεπλήρωνα τα αμέτρητα χρέη που συσσωρεύονταν. Και θάχουμε να τρώμε καλά.
Αλλά ήρθε η θλιβερή σημερινή πραγματικότητα και όλα νέκρωσαν, όμως εγώ συνέχιζα το κρυφτούλι με την ΔΕΗ για τα τρία σπίτια το δικό μου και των παιδιών παρακαλώ πολύ, και βέβαια να ψάχνω και να βρίσκω χρήματα με μία συνεχή αγωνία, τα χρήματα για τα νερά, για τα τηλέφωνα, για το γκάζι, γιατί αυτοί οι τρεις τελευταίοι κόβουν τις συνδέσεις τους στη βδομάδα πάνω! Είναι ανελέητοι! Διακανονισμοί, συχνά κόψιμο νερού και τηλεφώνου, και όλο τέτοια, μήνες αγωνίας, κυνηγητό ασταμάτητο με τηλεφωνήματα από όλους αυτούς τους δικηγόρους που αναλαμβάνουν τα χρέη, τους έμαθα απ´ έξω, και πάλι κάποιος να μου δώσει 50€ για να ψωνίσω για να φάμε και όλο τέτοια ασταμάτητα. Τίποτ´άλλο η ζωή μου, όλο γύρω από τα χρέη, τους ατέλειωτους λογαριασμούς και τις απειλές διακοπών και πως να βρούμε για να φάμε. Τα ζωάκια, εγώ, αλλά και τα παιδιά που είναι ακριβώς στην ίδια φάση, χωρίς δουλειά. Ένας συνεχής εφιάλτης που τον συνήθισα και που δεν τελείωσε φυσικά και θα συνεχίσει έως το καλοκαίρι 2021 και βάλε. Όμως ειλικρινά ο πολύς κόσμος το κατάλαβε, γιατί οι περισσότεροι που μίλησα στο τηλέφωνο, ήταν κι αυτοί στριμωγμένοι. Όχι βέβαια τόσο πολύ όσο εγώ, αλλά στριμωγμένοι. Κι όμως με βοηθούν, με σακιά για τα ζωάκια και με τρόφιμα! Συμπαράσταση. Η υλική και κυρίως ηθική στήριξη και βοήθεια στη δύσκολη για μένα περίσταση. Αυτό με έχει ηρεμήσει, κάπως να ξεκουραστώ, να μην σκέφτομαι συνέχεια τα χρέη και τα λεφτά, τα λεφτά, πως θα βρω λεφτά να φάμε!
Ο κόσμος είναι καλός, πόσοι καλοί άνθρωποι υπάρχουν. Μου τηλεφωνούν και μου λένε τόσο ωραίες κουβέντες, ενθαρρυντικές, όλο αγάπη, όλο συμπόνοια. Ναι συμπόνοια που την έχουμε ανάγκη. Έχω ανάγκη μέσα στη μοναξιά μου μία καλή κουβέντα, να νιώσω να μου χαϊδεύουν τη ψυχή μου. Είμαι κι εγώ σαν τους εκατομμύρια δυστυχισμένους που ζουν μες στην αβεβαιότητα και την ανέχεια. Ίδια κι απαράλλαχτη.
Με την εκρηκτική μου ανάρτηση είδα ανθρώπους να μ’αγαπάνε. Εσύ κι εσύ κι εσύ κι εσύ κι εσύ κι εσύ κι εσύ κι εσύ κι εσύ κι εσύ κι εσύ κι εσύ κι εσύ κι εσύ.
Χαίρομαι τόσο πολύ που υπάρχουν Άνθρωποι! Γιατί κι εγώ παλιότερα έχω βοηθήσει πολλούς πολλούς ανθρώπους, όταν μπορούσα. Πολλούς ανθρώπους.
Πρέπει! Υπάρχουν όμως και οι κανίβαλοι, οι ανθρωποφάγοι, Θεέ μου τι είναι όλα αυτά που γράφουν με ύφος θηριώδη κι απάνθρωπο; Τι απαίσια. Τι φρικτά. Τι αηδεία. Συκοφάντες! Καταριέμαι τους συκοφάντες! Αυτά τα γραπτά και τα σχόλια χαρακτηρίζονται από απανθρωπιά κι αγριότητα, από έλλειψη σεβασμού προς τον ανθρώπινο πόνο.
Δεν τα διαβάζω, θα πάθω συγκοπή. Οι φίλοι μου μου αναφέρουν στα πεταχτά μέσες άκρες. Όλα τα πιάνω δυστυχώς…
(Ιεροσυλία να μου πετάνε με αναίδεια να πουλήσω το σπίτι του πατέρα μου.)
Όμως ο μπαμπάς τα διαβάζει και φοβάμαι πως δεν θα αντέξει άλλο. Σοβαρά το λέω, δεν είναι καθόλου καλά με όλα αυτά.
Πολύ πρόστυχο εκ μέρους σας να με συκοφαντείτε. Η προστυχιά σας ξεπέρασε κάθε όριο!
Αν πάθει κάτι θα τους μηνύσω. Έχουν ρίξει πολλή λάσπη.
Με παρουσιάζουν σαν ένα τέρας που σκοτώνει τον πατέρα της. Που τον ξεφτιλίζει δηλαδή.
Αν δεν είχα απολύτως καμία βοήθεια από κανέναν αυτή τη βδομάδα που πέρασε, πώς θα ήμουν; Με τα 52 ζωάκια; Πώς;
Είναι τεράστιος ο πόνος να νιώθω τον πατέρα μου που παρακολουθεί να με κάνουν ρεζίλι όλα αυτά τα υποκείμενα και κατ´επέκταση τον ίδιον.
Αισχρός ο λόγος τους με τ´αρνητικά σχόλια, που προσβάλλει την ηθική και την αξιοπρέπειά μου, όλο ύβρεις και μικροπρέπεια”.
“Ο πατέρας μου χάνεται μέσα στη δυστυχία…”
“Αναρτώ τις ευχές, αλλά και τις κατάρες μου γιατί πολύ το παρατράβηξαν! Δεν θα επιτρέψω να κάνουν άλλο κακό στον μπαμπά μου! Να φοβούνται από εδώ και πέρα. Τα γκεμπελίστικα κωλοκείμενά τους είναι όλα δημοσιευμένα και με την υπογραφή τους.
Ο πατέρας μου δυστυχώς τα διαβάζει και χάνεται μέσα στη δυστυχία.
Εγκληματική παρενόχληση. Το λέμε bouling.
Θα τους πεθάνω! Οι αλήτες και οι αλήτισσες!
Πρόστυχοι, χυδαίοι, προκλητικοί, ανήθικοι.
Είστε άκαρδοι και σκληροί, αγενείς και προκλητικοί. Μάθετε τρόπους κι έπειτα πιάνετε μολύβι και χαρτί. Λίγο καλούς τρόπους με τους κατατρεγμένους. Αν ποτέ αποκτήσετε ευγένεια, καρδιά και είστε αλληλέγγυοι σε όλα τα ζωντανά της γης, ανθρωπάκια και ζωάκια, μας ξαναγράφετε. Αίσχος!
Η απάντηση στην Έλενα Ακρίτα!
Ωστόσο η Μαργαρίτα Θεοδωράκη κάνει ιδιαίτερη αναφορά και στην ανάρτηση της Έλενας Ακρίτα η οποία μέσα από τη στήλη της, κατακεράυνωνε την κόρη του μεγάλου μοσυικοσυνθέτη. Η απάντησή της σκληρή απέναντι στην δημοσιογραφο. Γράφει η κόρη του Μίκη:
*Έλενα Ακρίτα.
Καλά δεν περίμενα να είσαι τόσο κουτσομπόλα! Έγινες κατίνα!
Εγώ που σε θαύμαζα πάντα πάντα από παιδάκι, διάβαζα πάντα όλα τα γραπτά σου.
Δεν σε θαυμάζω πια. Σε λυπάμαι. Κάνεις πολύ κακό στον πατέρα μου 95 χρονών, εσύ που γράφεις όλες αυτές τις αηδείες.
Συμπεριφέρεσαι μ´εμάς σαν πλύστρα.
Σε λυπάμαι για το χαμηλό επίπεδο που έχεις πέσει. Ή μήπως σε παρέσυραν;
Ανήκεις κι εσύ στην κατηγορία των κανίβαλων, ανθρωποφάγων!
Και κάτι ακόμη: δεν αγαπάς τον πατέρα μου.
Άσε εμένα, ποτέ δεν με αγάπησες.
Πόσα δεν λέω κακά στον κατάκοιτο πατέρα μου για να μην στενοχωριέται, ο οποίος γνωρίζει βεβαίως την κατάστασή μου, αλλά αδυνατεί να με βοηθήσει οικονομικά.
Τα δυσάρεστα δεν κάνει να τα λέμε σε γέρους ανθρώπους γιατί είναι πολύ αδύναμοι.
Δεν πρέπει να τους στενοχωρούμε έτσι ανήμποροι που είναι οι γέροι.
Ο γέρος άνθρωπος δεν αντέχει τις στενοχώριες.
«Είσαι καλά;», με ρωτάει η μανούλα μου.
«Καλά, καλά μαμά μου», της απαντώ κι αρχίζουμε πάντα τις πολύ παλιές μας ιστορίες.
Γιατί να την πικράνω;
Γράφοντας και σχολιάζοντας με αυτόν τον ελεεινό τρόπο την απλή ανάρτησή μου για βοήθεια από τους φίλους μου γιατί βρίσκομαι στο χείλος του γκρεμού, with a little help from my friends, ξεσκίσατε την πολλή άρρωστη καρδούλα του πατέρα μου και σας καθιστώ υπεύθυνους αν πάθει τώρα το παραμικρό!
Του κάνεις κακό! Εμένα πως να με βλάψεις; Είμαι power!
Όχι σ´εμένα που είμαι power!
Ανήκεις κι εσύ στη κατηγορία των κανίβαλων, ανθρωποφάγων…..
Αναξιοπρεπής, συμπεριφέρεσαι με απρεπή και ανάρμοστο τρόπο, με ποιό δικαίωμα αναφέρεσαι στα προσωπικά μου δεδομένα;
Η προσβλητική ανάλυσή σου με εξέθεσε δημοσίως.
Αντί να με κουτσομπολεύεις, δεν μου στέλνεις κανά σακί ξηρά τροφή, δεν στοιχίζει πάνω από 20€”.
