Η Γκέλυ Μαυροπούλου εκτός από μια πολύ όμορφη γυναίκα, υπήρξε και γόνος πολύ σπουδαίων ηθοποιών. Η ίδια ωστόσο πριν αρκετά χρόνια εξέδωσε ένα βιβλίο που αναφερόταν στη ζωή της αλλά και στη ζωή που έζησε δίπλα στους διάσημους γονείς της Μαρίκα Κρεβατά και Άγγελο Μαυρόπουλο.
Μέσα σε αυτό το βιβλίο που έχει τίτλο “Όσα δεν είπαμε τότε” περιγράφει ένα περιστατικό με τον μεγάλο Αλέξη Μινωτή και την σύζυγό του Κατίνα Παξινού. Να πούμε πως όταν η Γκέλυ μπήκε στο Εθνικό Θέατρο, οι φήμες οργίαζαν για δεσμό του Μινωτή με εκείνη. Η ίδια ξεκαθαρίζει: ” θυμάμαι πως πρωτοπήγα στο Εθνικό θέατρο. Τηλεφώνησε ο Μινωτής στο σπίτι της μητέρας μου. Μια Δευτέρα πρωί. Ημέρα αργίας των θεάτρων. Εγώ με τον άντρα μου, είχαμεπάει μια ολοήμερη εκδρομή με το νεοαποκτηθέν φιατάκι μας. Ο Μινωτής άφησε το τηλέφωνό του για να του τηλεφωνήσω όταν θα γύριζα. Μου έδωσε ραντεβού στου Ζώναρς. Δεν τον γνώριζα, δεν τον είχα δει ποτέ από κοντά. Πήγα με κάποια ανησυχία μήπως και δεν τον αναγνωρίσω. Αμέσως τον εντόπισα και έτρεξα στο τραπέζι του. Αυτά τα λέω γιατί πολλοί ή μάλλον πολλές καλοθελητούληδες είπαν πως είχα δήθεν δεσμό μαζί του, γι΄αυτό και με πήρε στο εθνικό θέατρο. Τίποτα από αυτά. Θα ανέβαζε ένα έργο του Φράυ εκείνον τον καιρό “Το σκοτάδι είναι αρκετά φωτερό” και χρειαζόταν την ενζενύ που θα έπαιζε τον πολύ σημαντικό ρόλο της “Γκέλντα”. Η Καρέζη μόλις είχε φύγει από εκεί. Με τη Συνοδινού το ζεύγος Παξινού-Μινωτή δεν τα πήγαινε και πολύ καλά γι΄αυτό αναγκάστηκε να ψάξει στο ελευθερο θέατρο. Κοπελιές διάφορες εκεί μέσα που κόντευαν να πάρουν σύνταξη καθήμενες για να δικαιολογήσουν τη δική μου επιλογή, είπαν αυτές τις ανοησίες. Θυμάμαι ακόμα τα λόγια του Μινωτή στου “Ζώναρς”. “Ο μισθός κυρία Μαυροπουλου υποψιάζομαι θα είναι μικρός. Ξέρετε, το εθνικό δεν αμοίβει καλά τους ηθοποιούς του, καμιά σχέση με το ελευθερο θέατρο. Σ΄αυτό δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Αλλά σας παρακαλώ μην αρνηθείτε. Ξέρετε τι ενοχλήσεις υφίσταμαι για αυτόν τον ρόλο; Από μέσα και απέξω από το Εθνικό. Χαρτάκια, σημειώματα από πολλά και λίαν σημαντικά πρόσωπα. Όμως εγώ διαλέγω εσάς. Πιστεύω πως είστε η καταλληλότερη για το έργο και ακόμα πως θα σημειώσετε αξιόλογη επιτυχία. Μην αρνηθείτε σας παρακαλώ γιατί η αμοιβή θα είναι μικρή”.
Και όντως η αμοιβή ήταν μικρή. Τον καιρό εκείνο έπαιρνα στου “Σαμαρτζή” 15.000 δραχμές τό μήνα. Το χειμώνα θα έπαιρνα περισσότερα από κάποιες προτάσεις που είχα. Πήγα στο Εθνικό θέατρο με μηνιαίο μισθό 3.000 δραχμές. Όχι ότι δεν μου έκανε κόρτε ο Μινωτής. Μου έκανε και μάλιστα πολύ έντονο, αλλά πολύ αργότερα. Αφού είχα προσληφθεί στο Εθνικό. Έχω μάλιστα και ένα πολύ ωραίο να θυμάμαι. Η Παξινού που ήταν τέρας εξυπνάδας, το είχε καταλάβει ότι άρεσα στον άντρα της και έχει μεγάλη πλάκα, πως τον κάρφωσε. Κάθε βράδυ, η ίδια και ο Μινωτής μαζί με την Χριστίνα Καλογερίκου, ερχόντουσαν στο καμαρίνι μου έτοιμοι, όλοι βαμμένοι, ντυμένοι περιμένοντας να αρχίσει η παράσταση και έλεγαν διάφορα μεταξύ τους. Η Χριστίνα Καλογερίκοου, η μεγάλη ηθοποιος, είχα την τύχη να δουλέψω μαζί της αρκετά, πριν φύγει από τη ζωή. Δεν ταιριάξαμε ωστόσο οι δυό μας. Κάθε μέρα στην πρόβα όταν τελείωνε η σκηνή μας η Καλογερίκου έφευγε γκρινιάζοντας. Μουρμούριζε λόγια ακατάληπτα. Ήταν σίγουρο πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Δεν μπορούσα να καταλάβω όμως τι. Έτσι κι εγώ κάθε φορά σταματούσα την πρόβα και έλεγα “αναιδέστατα”.
-Δεν μποορώ να συνεχίσω έτσι, χρειάζομαι ησυχία για να συγκεντρωθώ, τους έλεγα. Ο Μινωτής προσπαθούσε να ηρεμήσει τα πνεύματα. Και σήμερα που τα σκέφτομαι όλα αυτά λέω για τον εαυτό μου “Θεέ μου τι έπαρση των νιάτων”.
Στο έργο αυτό λοιπόν που ανέφερα πιο πάνω, η καλογερίκου έβγαινε πρώτη στη σκηνή. Μετά το τρίτο κουδούνι φώναζε ο διευθυντής της σκηνής ο Φελίτσης: “κυρία Καλογερίκου αρχίζουμε”. Κι εκείνη κατέβαινε τις σκάλες των παρασκηνίων που οδηγούν στη σκηνή. Η Καλογερίκου εκείνο τον καιρό ήταν αρκετά μεγάλη. Μεγαλύτεραη από την Παξινού και τον Μινωτή. Και το λέω αυτό για την πονηριά της Παξινού. Ένα βράδυ λοιπόν την ώρα που έφευγε η Καλογερίκου από το καμαρίνι μου, μου λέει η Παξινού: “Την βλέπεις αυτήν; Ήταν τρελά ερωτευμένος κάποτε ο Μινωτής με αυτήν”. Έγω βάζω τα γέλια γιατί το έπιασα το καρφί. Γυρίζει ο Μινωτής και της λέει της Κατίνας: “είσαι τρελήηηηηηη, το ξέρεις;;;”
