Έχουν περάσει 20 μέρες από τον ξαφνικό θάνατο του Θεόφιλου Βανδώρου και ο 97χρονος πατέρας του Νίκος Βανδώρος, σήμερα ανοίγει την καρδιά του στην Espresso και τον Νίκο Νικόλιζα και συγκλονίζει με όσα λέει. “Είμαι πλέον ένας ζωντανός νεκρός. Απλώς παρακαλώ τον θεό να πάω κοντά στο παιδί μου, όσο πιο γρήγορα γίνεται”.
Ήταν 11 Μαρτίου, όταν η είδηση θανάτου του γνωστού ηθοποιού Θεόφιλου Βανδώρου έκανε τον γύρο των ΜΜΕ και συγκλόνισε το Πανελλήνιο. Κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο δημοφιλής ηθοποιός έφυγε σε ηλικία 60 ετών χτυπημένος από την επάρατη νόσο. Πίσω του εκτός από την πολυαγαπημένη του αδερφή, άφησε και τον υπερήλικα πατέρα του ο οποίος για εκείνον ήταν εκτός από πατέρας και μάνα αλλά και ο καλύτερος φίλος του. Ο Θεόφιλος πάντα έκανε δημόσιες εμφανίσεις με τον 97χρονο πατέρα του, ενώ εκείνος απολάμβανε ακόμα και τις βόλτες με τη μηχανή που τον έκανε ο γιος του. Όσοι τους γνώριζαν, μιλούσαν για μια μοναδική σχέση μεταξύ πατέρα και γιου που όμοιά τους, δεν μπορείς να βρεις εύκολα. “Είμαι σε άθλια ψυχολογική κατάσταση. Ο θάνατός του παιδιού μου, ήταν για μένα το τελευταίο πικρό ποτήρι που μου έδωσε η ζωή” λέει ο μεγάλος ηθοποιός και ξεσπάει σε κλάματα.
Η κουβέντα μας με τον υπερήλικα ηθοποιό, ομολογουμένως σταμάτησε αρκετές φορές, λόγω της μεγάλης συγκινησιακής φόρτισης που είχε ο ίδιος. “Ποτέ κανένας γονιός να μην τύχει να θάψει το παιδί του. Είναι αβάσταχτος ο πόνος” λέει με πολύ κόπο και με αναφιλητά. Τον ρωτάμε πότε έμαθε για την αρρώστια του γιου του. “Την υπόθεση με τον καρκίνο την μάθαμε πολύ τελευταία. Αμφιβάλλω αν το ήξερε και ο ίδιος ο Θεόφιλος ότι έχει καρκίνο” λέει συντετριμμένος ο χαροκαμένος πατέρας, ενώ συμπληρώνει πως εδώ και αρκετό διάστημα, είναι πλέον κατάκοιτος. “Δυστυχώς είμαι εδώ και μήνες μόνιμα καθηλωμένος στο κρεβάτι. Αν ήμουν όρθιος, σαφώς και θα ήμουν δίπλα του συνέχεια και θα τον παρακινούσα για εξετάσεις και ότι άλλο χρειαζόταν. Έχασα δυστυχώς το στήριγμά μου και έχω χάσει τον κόσμο όλον” μονολογεί με δυσκολία. Ο Νίκος Βανδώρος προσπάθησε αρκετές φορές να μας εξηγήσει το πόσο δεμένος ήταν με τον γιο του. Μάταια. Οι λυγμοί του δεν τον άφηναν. “Δεν μπορείτε να καταλάβετε πόσο υποφέρω και πονάω με τον χαμό του Θεόφιλου. Κρατάω αγκαλιά την φωτογραφία του και κλαίω νύχτα μέρα. Ξημερώνει, βραδιάζει και εμένα με βρίσκει με την εικόνα του Θεόφιλου. Ήταν ένα παιδί με αγγελική ψυχή. Με αγαπούσε καλύτερα και από τον εαυτό του. Με φρόντιζε τόσο πολύ το παιδί μου…” λέει ο 97χρονος ηθοποιός και μας ζητάει να σταματήσουμε για λίγο. Στο πλευρό του πλέον, βρίσκεται η κόρη του.
Το μόνο του στήριγμα σε αυτή τη ζωή. Λίγα λεπτά αργότερα όταν τον ρωτάμε από που πήγαζε η τόση αγάπη και φιλία που είχαν μεταξύ τους, μας λέει το μεγάλο μυστικό. “Με τον Θεόφιλο είχαμε μια κοινή ιστορία. Πριν από 20 χρόνια είχα έναν καρκίνο. Μόλις ο Θεόφιλος το έμαθε, με έτρεξε σε όλους τους γιατρούς. Έγινε θυσία για μένα και χάρις εκείνον ζω μέχρι σήμερα. Τότε μάλιστα έπαιζε σε πολλά σήριαλ και θέατρα και είχε οικονομική άνεση. Έκανε λοιπόν τα πάντα και εγώ έζησα χάρις την φροντίδα εκείνου. Πλέον χωρίς εκείνον, είμαι ένας ζωντανός νεκρός. Έχω πάψει να θέλω να ζω”.
