Συνέντευξη στο Bovary παραχώρησε η Νόνικα Γαληνέα και μίλησε για τα πιο σημαντικά κεφάλαια της ζωής της. Το πιο σημαντικό ήταν ο Αλέκος Αλεξανδράκης με τον οποίο έμειναν μαζί 22 ολόκληρα χρόνια. Η ίδια θεωρεί ευλογία όσα έζησαν μαζί!
«Ο Αλέκος ήταν η ασπίδα μου, το πιστεύω μου, ο κατάλληλος άνθρωπος που θα μπορούσε να με παραλάβει μετά τον Κουν και να με ολοκληρώσει σαν προσωπικότητα. Μου έπεσε το λαχείο της ζωής μου. Ο Αλέκος ήταν το λαχείο της ζωής μου, και είναι ακόμα. Δεν υπήρχε άλλος τέτοιος άνθρωπος.
Αλλά, ναι, πρέπει να μπορείς να σταθείς στην ευκαιρία που σου δίνεται. Γιατί πάνω στην σκηνή είσαι πάντα μόνος με το κοινό. Τι θα μπορούσε να μου κάνει ο Αλέκος αν δεν μπορούσα να τα πω; Και εκεί βασίστηκε. Στο πρώτο έργο που παίξαμε μαζί, τα “Τέσσερα δωμάτια με κήπο”, στο θέατρο Διονύσια, τον είχαν φωνάξει και ο Χορν και η Λαμπέτη και του είχαν πει “Αλέκο μου, είσαι ερωτευμένος αλλά θα την καταστρέψεις την κοπέλα… Είναι αδύνατον να βγάλει τέσσερις διαφορετικούς ρόλους χωρίς να έχει την πείρα”. Κι ο Αλέκος είπε “αναλαμβάνω την ευθύνη”. Οταν παίξαμε το έργο, ακόμα και οι πιο σκληροπυρηνικοί κριτικοί, με αποθέωσαν».
Η μεγάλη κυρία του θεάτρου, μίλησε και για την φιλία της με την Αλίκη Βουγιουκλάκη: «Με την Αλίκη; Με την Αλίκη αγαπηθήκαμε, δεν μπορείς να συνδεθείς με την Αλίκη. Κρατούσε πάντα κάποια πράγματα αποκλειστικά για τον εαυτό της. Ηθελε να σου παρουσιάζει την Αλίκη που εκείνη ενέκρινε, όχι την πραγματική Αλίκη, που επίσης ενέκρινε, απολύτως, αλλά δεν ήθελε να την μοιραστεί. Ηταν καλός άνθρωπος η Αλίκη. Χαρισματικό άτομο, καταπληκτική στην κωμωδία –και δεν μιλάω για τις ταινίες, αλλά στο θέατρο, που έχω γελάσει πολύ μαζί της. Ηθελε να προχωράει, ήθελε να πηγαίνει προς Ευρώπη και στα ντυσίματά της και στα πάρτι που έκανε. Μου στάθηκε σαν φίλη μια-δύο φορές που βρέθηκα σε πάρα πολύ δύσκολη θέση, με υπερασπίστηκε. Και πάντα θα της βγάζω το καπέλο για το κουράγιο της, την δύναμή της και, δυστυχώς, και για την δυστυχία της.
Ναι, πράγματι το κωμικό ήταν έντονο και σε μένα αλλά δεν μπόρεσα να το αξιοποιήσω. Γιατί δεν υπήρχαν ανάλογοι ρόλοι γι΄αυτόν τον υπέροχο ηθοποιό που λεγόταν Αλέκος Αλεξανδράκης. Τι κωμικός που ήταν. Εφευγα από την σκηνή από τα γέλια. Ηταν τόσο χαριτωμένος και στην ζωή του».
