Μια συγκλονιστική συνέντευξη παραχώρησε στην Espresso και τον δημοσιογράφο Νίκο Νικόλιζα, ο θεατρικός επιχειρηματίας Αλέξανδρος Παρίσης. Ένας από τους τελευταίους μεγάλους θεατρικούς επιχειρηματίες της Ελλάδας. Ίσως ο τελευταίος εν ζωή που είχε στην κατοχή του δέκα θέατρα από τα οποία πέρασαν όλοι οι μεγάλοι πρωταγωνιστές. Κώστας Βουτσάς, Ντίνος Ηλιόπουλος, Ρένα Βλαχοπούλου, Θανάσης Βέγγος, Γιώργος Φούντας, Σωτήρης Μουστάκας, Κώστας Τσάκωνας, Γιώργος Κωνσταντίνου, Μάρω Κοντού μέχρι και τον Κώστα Σπυρόπουλο. Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα στο θεατρικό γίγνεσθαι ο σπουδαίος θεατράνθρωπος μιλάει για όλους και για όλα χωρίς δισταγμό. Για το πάθος του Σωτήρη Μουστάκα με τον τζόγο, για το πως βρήκε τον Κώστα Χατζηχρήστο που ζούσε σε ένα άθλιο υπόγειο που έμενε, καθώς και για τις μυστικές συναντήσεις που είχε με τον Κώστα Σπυρόπουλο και την Δήμητρα Λιάνη στο σπίτι του Ανδρέα Παπανδρέου στην Εκάλη. Μια συνέντευξη γεμάτη αναμνήσεις και γεγονότα!
-Πως ήταν ως συνεργάτες η Βλαχοπούλου και ο Ηλιόπουλος;
Η Ρένα ήταν ένα αστείρευτο ταλέντο χωρίς τέλος. Για μένα ήταν και πολύ καλή φίλη, εκτός θεάτρου. Θυμάμαι της έδιναν τα κείμενα οι σεναριογράφοι, τα διάβαζε και μας έλεγε: είμαστε έτοιμοι για το έργο. Θυμάμαι της έλεγαν οι άλλοι ηθοποιοί και ο σκηνοθέτης “μα Ρένα μου θέλει δουλειά” και εκείνη τους απαντούσε “πάμε μωρέ να τα πούμε τα λόγια μας. Που σκοντάφτετε”. Έλεγε τόσες ατάκες εκτός κειμένων που κρατούσε την παράσταση όλη μόνη της. Μια ατάκα να της έδινες, την έκανε ολόκληρη σκηνή. Ο Ηλιόπουλος ήταν ο ευγενής, ο κύριος που τον σεβόσουν και μόνο που τον έβλεπες. Εξέπεμπε μια μοναδική ευαισθησία και γοητεία μιας άλλης εποχής.
– Εμείς οι νεότεροι πάντως θυμόμαστε ότι από τους αγαπημένους σας συνεργάτες ήταν ο Σωτήρης Μουστάκας…
Ο Σωτήρης ήταν ο αδερφός μου, ο φίλος μου, η οικογένειά μου. Πολλά χρόνια μαζί. Σαν άνθρωπος και σαν ηθοποιός ήταν διαμάντι. Και εκτός αυτού ο Σωτήρης “τα φερνε” που λένε στο θέατρο. Εμπορικός ηθοποιός και ανεξάντλητος σαν κωμικός.
-Δυστυχώς είχε ένα πάθος, τραγικό θα λέγαμε…
Είχε πάθος με το καζίνο.
-Αληθεύει ότι έπαιρνε τεράστιες προκαταβολές για τις παραστάσεις και μετά…
Δυστυχώς είναι αλήθεια ότι τις έπαιζε στο καζίνο αυτές τις προκαταβολές. Όμως ξαναλέω, ήταν εκπληκτικός σας άνθρωπος και σαν ηθοποιός. Αυτό πρέπει να μείνει στον κόσμο.
-Κάποτε μου είχε πει ο Μουστάκας ότι “αν δεν έχω δίπλα μου τον Παρίση, δεν μπορώ να λειτουργήσω στη σκηνή”. Ισχύει;
Καθόμουν πάντα απέναντί του και του έκανα διάφορα. Και εκείνος άρχιζε τις γκριμάτσες στον κόσμο και έπεφτε το θέατρο από τα γέλια και το χειροκρότημα. Αλλά και πριν από κάθε παράσταση, στα παρασκήνια του θεάτρου γελάγαμε με τις ώρες. Ο Σωτήρης ήταν για μένα ο καλύτερός μου φίλος.
-Και τελικά πέθανε στην ψάθα. Αλήθεια που οφείλεται μεγάλοι πρωταγωνιστές στο τέλος να έχουν άδοξο τέλος και να πεθαίνουν στην ψάθα;
Δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό. Ο καθένας μας νομίζω, πρέπει να κάνει κουμάντο και για τα γεράματα. Και μια που λέμε για τον μέγα Μουστάκα, όσα χρήματα και να έπαιρνε πήγαινε στο καζίνο και τα ακούμπαγε. Μια φορά είχε πάρει κάτι χρήματα από κάποιους τοκογλύφους που ήταν έξω από το καζίνο. Ήταν Σάββατο και είχαμε διπλές παραστάσεις. Αναγκάστηκα και τους έδωσα 2,5 εκατομμύρια δραχμές και μου τον έφεραν μέσα στο πορτ παγκάζ ενός αυτοκινήτου Opel που τον είχαν κλείσει για να τον «εξαφανίσουν». Ωστόσο ο Σωτήρης ξαναλέω ήταν πολύ καλός άνθρωπος.
-Ζήσατε μεγάλες στιγμές και με τον Γιώργο Φούντα, τον Θανάση Βέγγο στην παράσταση “Μπουμπουλίνα” στο Ακροπόλ…
Φοβερές στιγμές και αναμνήσεις. Επίσης δεν μπορώ να ξεχάσω όταν βρήκα τον Χατζηχρήστο σε ένα άθλιο υπόγειο στο σταθμό Λαρίσης που έμενε… Άστα. Και τον πήγα εγώ στο “Παρκ” όπου τον φιλοξενούσα για 3 χρόνια. Μετά τον ανέλαβε ο Δημήτρης ο Θεοφίλου που έχει τον “Μαγεμένο Αυλό”.
