Ο Σπύρος Μισθός που έφυγε τα ξημερώματα από τη ζωή, έγινε ευρέως γνωστός μέσα από την τηλεοπτική σειρά “Καλημέρα ζωή” του Νίκου Φώσκολου. Μάλιστα η φυσιογνωμία του ήταν τόσο γνωστή για μια δεκαετία, που πολλοί τηλεθεατές τον είχαν στο μυαλό τους ως πραγματικό…αστυνόμο Βεργίτση που ήταν και ο ρόλος του!
Ας θυμηθούμε όμως λίγα πράγματα για το “Καλημερα ζωή”!
Η ελληνική τηλεοπτική σειρά Καλημέρα Ζωή ήταν το δεύτερο καθημερινό σίριαλ του Νίκου Φώσκολου, το οποίο προβλήθηκε στον ΑΝΤ1, με προβολή από τις 26 Νοεμβρίου του 1993 έως τις 31 Μαρτίου του 2006. Σκηνοθέτες ήταν ο Λίνος Χριστοδούλου, ο Νίκος Φώσκολος και ο Γιώργος Βουτσίνος, ενώ σεναριογράφοι ήταν οι Νίκος και Ντέλα Φώσκολου. Η σειρά έφτασε συνολικά τα 3.093 επεισόδια, το δεύτερο μεγαλύτερο νούμερο στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης μετά τη Λάμψη (1991 – 2005), η οποία έφτασε τα 3.457 Ο Σπύρος Μισθός εμφανίστηκε για 9 ολόκληρα χρόνια στη σειρά από αυτή: από το 1996 εως το 2005!
Τον Μάρτιο του 2018 ο Σπύρος Μισθός είχε καθίσει στο εδώλιο αντιμετωπίζοντας την κατηγορία της ενδοοικογενειακής απειλής, έπειτα από μήνυση της πρώην συζύγου του Δήμητρας Ακούρου. Η υπόθεση αφορούσε ένα θερμό επεισόδιο μεταξύ του πρώην ζευγαριού, λίγο μετά τη δικαστική δικαίωση του ηθοποιού αναφορικά με την επιμέλεια των παιδιών τους. «Η Ακούρου ήταν σε κατάσταση μένους εναντίον μου, γιατί είχαν προκύψει δύο δικαστικές αποφάσεις τότε. Έχω πλέον τρεις δικαστικές αποφάσεις για την επιμέλεια των παιδιών. Τα παιδιά είναι 12 και 6 ετών σήμερα. Δεν την απείλησα, δεν την έβρισα. Είχα πάρει την επιμέλεια και μετακομίσαμε με τα παιδιά στην Πετρούπολη» είχε αναφέρει τότε στην απολογία του ο Σπύρος Μισθός.
Πέραν των δυσκολιών του στην προσωπική του ζωή, ο ηθοποιός είχε αποκαλύψει πως αντιμετώπιζε και οικονομικά προβλήματα και μάλιστα είχε παραδεχτεί σε συνέντευξή του:
«Έχω τα παιδιά μου, έχω την υγειά μου, τα δύσκολα δεν πέρασαν ακόμα, πιστεύω ότι πολύ σύντομα, όμως θα τελειώσουν όλα αφού δικαιώθηκα με την απόφαση του δικαστηρίου που πήρα στα χέρια, μου πριν λίγες μέρες. Τρόμαζα στο να μην αρρωστήσουν γιατί πώς θα πληρώσω τον γιατρό. Πάντα πίστευα πως θα δικαιωθώ. Θεωρώ αδιανόητο, ακατανόητο, να βγάζουν τη μητέρα με ανήλικο, τον χήρο πατέρα με ανήλικο και να μην βγάζουν τον πατέρα που έχει δικαστική απόφαση μόνιμη και αμετάκλητη επιμέλειας δύο ανηλίκων. Που σημαίνει – υποθέτω- χωρίς να είμαι νομικός, ότι ο νομοθέτης βγάζει τον χήρο πατέρα γιατί είναι μόνος του, πέθανε η γυναίκα του και κρατάει μόνος του τα παιδιά. Δηλαδή εγώ δεν είμαι μόνος με δυο παιδιά; Αυτό με τους νόμους είναι απίστευτο, είναι τραγικό. Πέρα από το ότι νομίζω ότι δεν έχει κανένα δημοσιονομικό κόστος γιατί είμαστε ελάχιστοι σ’ αυτή την περίπτωση. Να πεις ότι ξοδεύω το κράτος για κάτι; Απλά ίσως από αμέλεια… Το θεωρώ και αυτό αδιανόητο γιατί μέσα από τα χαρτιά του δικαστηρίου, τις αποφάσεις, φαίνεται αν είναι μια διαμάχη πραγματική, αν έχει χωρίσει ένας άνθρωπος, αν ζει μόνος του με τα παιδιά του, δηλαδή αν δεν έχεις σαν κράτος τον μηχανισμό να ελέγξεις αυτό το κομμάτι, τότε τι κράτος είσαι; Δεν μπορεί κάποιος να διαπιστώσει αν εγώ ζω μόνος μου, στη διεύθυνση με τα παιδιά μου; Για όνομα του Θεού είναι αδιανόητα πράγματα, ίσως γιατί είμαστε ελάχιστοι σε όλη την Ελλάδα».
