Τρία χρόνια χωρίς τον “Καμικάζι αγάπη μου”, χωρίς τον “Έλα να γυμνωθούθμε ντάρλινγκ”, χωρίς τον “Τρελός είμαι ότι θέλω κάνω” και τόσους άλλους νεανικούς ρόλους που σημάδεψαν κυρίως την δεκαετία του ΄80 και του ΄90. Ο Στάθης Ψάλτης, υπήρξε για πολλούς το ίνδαλμα της βιντεοκασσέτας και των εποχών εκείνων που άνθιζαν τα θερινά σινεμά με πρωταγωνιστές της ανεμελιάς όπως ο Ψάλτης, ο Μιχαλόπουλος, η Φίνου, η Παγκράτη, ο Γαρδέλης, η Αλιμπέρτη. Σήμερα, συμπληρώνονται 3 χρόνια από τότε που έφυγε από τη ζωή, χτυπημένος από τον καρκίνο. Ωστόσο, κανείς δεν ξεχνάει το ίνδαλμα των νεανικών του χρόνων.
Γεννήθηκε στο Βέλο Κορινθίας το 1951 όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια μέχρι την ηλικία των 11 ετών όταν η οικογένειά του μετακόμισε στο Αιγάλεω. Αδελφός του είναι ο επίσης ηθοποιός Γιάννης Ρώτας ο οποίος έπαιζε μαζί του σε όλες τις ταινίες. Πρόσφατα, μετά τον θάνατο του Στάθη μεταφέρθηκε ως φιλοξενούμενος στο γηροκομείο Αθηνών.
Ο Στάθης Ψάλτης σπούδασε στη Δραματική σχολή του Κωνσταντίνου Μιχαηλίδη. Από την δεκαετία του ΄70 άρχισε να παίζει στον κινηματογράφο. Την δεκαετία του ΄80 παντρεύτηκε την Τάρια Μπούρα, ενώ είχε δεσμό και με την συμπρωταγωνίστρια του Καίτη Φίνου. Το 2006 παντρεύτηκε ξανά με την ηθοποιό Χριστίνα Ψάλτη.
Έπαιξε σε πολλές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου αλλά και στο θέατρο. Έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής μαζί με την Καίτη Φίνου στη δεκαετία του ΄80 με εμπορικές ταινίες όπως “Καμικάζι αγάπη μου, Τροχονόμος Βαρβάρα, Τα καμάκια, Βασικά καλησπέρα σας, Τρελός είμαι ότι θέλω κάνω” και πολλές ακόμα ταινίες. Τελευταία του συμμετοχή σε ταινία ήταν η “Νίκος Καζαντζάκης” του Γιάννη Σμαραγδή, την οποία δεν πρόλαβε να δει.
Τραγούδησε αρκετά τραγούδια σε ταινίες του και σε επιθεωρήσεις.
Στις 21 Απριλίου του 2017, πέθανε στο Νοσοκομείο “Άγιος Σάββας” όπου νοσηλευόταν από τον Μάρτιο με καρκίνο στους πνεύμονες.
