Συνηθίζεται κάθε χρόνο είτε την 28η Οκτωβρίου, είτε την 25η Μαρτίου να προβάλλονται ταινίες με ιστορικό περιεχόμενο γυρισμένες σχεδόν όλες σε εξωτερικούς χώρους. Μερικές από αυτές που έχουν μείνει στην ιστορία είναι οι “Σουλιώτες”, ο “Παπαφλέσσας”, “Η μάχη της Κρήτης” και πολλές άλλες με πραγματικά Χολλυγουντιανά γυρίσματα μιας και όλες είχαν εκατοντάδες κομπάρσους και προσπαθούσαν αν είναι πολύ κοντά στην πραγματική ιστορία της ταινίας. Ο άνθρωπος που της δημιούργησε, δεν ήταν άλλος από τον περίφημο παραγωγό ταινιών Τζέημς Πάρις. Τον Δημήτρη Παρασχάκη που έφυγε ως μετανάστης στην Αμερική και στις αρχές της δεκαετίας του ΄50 και ενώ είχε σπουδάσει κινηματογραφιστής, επέστρεψε και δημιούργησε τον δικό του κινηματογραφικό μύθο στην Ελλάδα.
Ο Δημήτρης Παρασχάκης, γεννήθηκε το 1921 στο χωριό Βατούσα της Λέσβου, σπούδασε στη Γεωπονική Σχολή Θεσσαλονίκης και στο Γεωργικό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου της Βηρυττού και στο Λίβανο. Το 1948 μετανάστευσε στην Αμερική και στα πρώτα χρόνια παραμονής του στις ΗΠΑ σπούδασε στη Σχολή Κινηματογράφου της 20th Century Fox, πήρε την αμερικανική υπηκοότητα και έγινε διευθυντής του τμήματος διαφήμισης της United Artists (1948-1952). Αφού συνεργάστηκε ως διευθυντής παραγωγής σε ταινίες της 20th Century Fox, στα τέλη της δεκαετίας του ’50 επέστρεψε στην Ελλάδα, δίνοντας μια νέα πνοή στις κινηματογραφικές παραγωγές. Μέσα σε μία περίπου δεκαετία υπήρξε παραγωγός σε 54 ελληνικές ταινίες, πολλές από τις οποίες διακρίθηκαν στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (5 Βραβεία Καλύτερης Ταινίας) και είχαν εισπρακτική επιτυχία.
Η πρώτη του ταινία ήταν η Εταιρία Θαυμάτων (1963) σε σκηνοθεσία Στέφανου Στρατηγού. Μέσα από τις ταινίες του, έγιναν ευρέως γνωστοί πολλοί μετέπειτα ηθοποιοί όπως ο Κώστας Πρέκας, ο Χρήστος Πολίτης, η Κάτια Δανδουλάκη. Ωστόσο κατηγορήθηκε ότι είχε επαφές με την δικτατορία και τους δικτάτορες, γι΄αυτό και πολλές φορές από οργανωμένες ομάδες ανθρώπων δέχτηκε δημόσια πυρά.
Είναι δε χαρακτηριστικό ότι όταν πέθανε το 1982 σε ηλικία 61 ετών, ελάχιστοι ηθοποιοί πήγαν στην κηδεία του, καθώς τότε υπήρχε η έντονη φημολογία ότι ο Τζέημς Πάρις συνεργαζόταν με τη Χούντα. Ωστόσο ορισμένες από τις οι ταινίες του, δεν μπορούν να χαρακτηριστούν παρά μόνο διθυραμβικές που είχαν αποσπάσει τα εύσημα και από ξένες χώρες!
