.

Μέρα μνήμης σήμερα για έναν από τους σπουδαιότερους μουσικοσυνθέτες της Ελλάδας, τον Βασίλη Τσιτσάνη έναν από τους άνθρώπους  που άλλαξαν την μουσική στη χώρα μας. Η κόρη του Βικτωρία Τσιτσάνη σε μια σπάνια εξομολόγηση ψυχής, μιλάει αποκλειστικά στο RespectNews.gr 36 χρόνια μετά τον θάνατό του!
Ο Βασίλης Τσιτσάνης γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 1918 και πέθανε στις 18 Ιανουαρίου του 1986. Δηλαδή γεννήθηκε και πέθανε την ίδια ημερομηνία!!!

-Έχουν περάσει 36 ολόκληρα χρόνια από τον χαμό του πατέρα σου. Τι νιώθεις μετά από τόσα χρόνια φυγής;
Αυτή η μέρα σαν την σημερινή, είναι ένας σταθμός της οικογένειάς μας για την ζωή μας αλλά και για όλους τους Έλληνες. Γιατί πιστεύω πως ο μπαμπάς μου μέσα από την μουσική του, ήταν ένας παγκόσμιος Έλληνας. Εμάς σαν οικογένειά του, μας συγκινεί το γεγονός ότι ακόμα και μετά από 36 χρόνια που έχει φύγει βρίσκει ο κόσμος τόσο μεγάλο ενδιαφέρον στο πρόσωπό του. Και αυτό το ενδιαφέρον ανεβαίνει συνεχώς. Και δεν σας κρύβω πως είμαι περήφανη που δικαιώθηκε και μετά τον θάνατό του, για την μουσική κληρονομιά που μας άφησε.
-Τι άνθρωπος ήταν ο Βασίλης Τσιτσάνης για την οικογένειά του;
Ο καλύτερος άνθρωπος. Πολύ χαμηλών τόνων, απίστευτος οικογενειάρχης και πατέρας. Γλυκύτατος που μπορεί να είχε κάποιες αδυναμίες όπως όλοι μας. Μετά θάνατον όμως χάνεται για όλους ο χαρακτήρας και μένει το έργο που αφήνει πίσω του ο καθένας μας. Ο μπαμπάς μου όταν κατέβαινε κάτω στο λεγόμενο “υπόγειο” που συνέθετε, αυτό ήταν το πνευματικό του κρησφύγετο, χανόταν εκεί και έγραφε και έγραφε και έγραφε. Δεν είχε πολλές επαφές με τον κόσμο. Τραγουδιστές και συνεργάτες πηγαινοερχόντουσαν. Ο μπαμπάς μου ήταν ένας σοφός και πεφωτισμένος άνθρωπος.
-Αλήθεια πως συνέθετε τα αριστουργήματά του;
Έμφυτο από την παιδική του ηλικία. Σκέψου ότι 15 ετών έγραψε την “Μάγισσα της αραπιάς”. Ακόμα και σήμερα ανατριχιάζω με τα τραγούδια του. Και είχε δίκιο ο Μίκης όταν είπε “μετά από 1000 χρόνια θα βγει ξανά Τσιτσάνης”.
-Από παλαιότερους καλλιτέχνες έχω ακούσει ότι δεν έμπλεκε οικογένεια και επάγγελμα καθόλου…
Ούτε κατα διάνοια. Μας είχε μακριά και από απόσταση. Ήταν και  βάρβαρο το επάγγελμα εκείνα τα χρόνια. Και όταν μέναμε στην Αχαρνών, όλοι οι καλλιτέχνες κατέβαιναν στο υπόγειο και έκαναν πρόβες. Από κει πέρασε ο Καζαντζίδης, η Μαρινέλλα, η Γκρέυ, ο Γαβαλάς, ο Διονυσίου, ο Μπιθικώτσης, όλοι.

-Η Μπέλλου;
Η Σωτηρία ανεβοκατέβαινε, ήταν της οικογένειας άνθρωπος!
-Αλήθεια ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι από όσα έχει αφήσει ο πατέρας σου;
“Στου Αλευρά την μάντρα”. Και αυτό για δύο λόγους: όταν ο Ξαρχάκος πάντρεψε τον Τσιστάνη με τον Μπάχ με το ορατόριουμ “Τσιτσάνη διάλογοι” σήμα κατατεθέν ήταν αυτό το τραγούδι. Επίσης, όταν ο Ντίνος Χριστιανόπουλος και η παρέα του Τσιτσάνη πήγαμε κάποια στιγμή στα Τρίκαλα, το πρώτο τραγούδι ήταν αυτό. Και με εντυπωσίασε τρομερά. Από την παρέα του Τσιτσάνη εγώ έμαθα όλα τα τραγούδια του μπαμπά μου!
-Σου λείπει ο μπαμπάς σου;
Αλοίμονο. Εδώ λείπει στον κόσμο, και δεν θα λείπει στην οικογένειά του;
-Να φανταστώ ότι σου λείπουν και τα γλέντια στα κέντρα που πηγαίνατε να τον ακούσετε;
Τα παιδιά του να πάμε στα κέντρα; Δεν είσαι καλά. Ποτέ δεν πηγαίναμε. Μεγάλη πήγα στο Χάραμα και τον είχα ακούσει με την Σωτηρία Μπέλλου. Θυμάμαι μάλιστα και ένα περιστατικό: όταν ήταν 6 ετών τα εγγόνια του αποφασίσαμε να πάμε στο Χάραμα. Και τα παιδιά ξετρελαμένα ανέβηκαν στη πίστα και χόρευαν. Και ο μπαμπάς ήθελε να κάνει πρόβα. Έντρομος, άρχισε να φωνάζει: “πάρτε τα πάρτε τα, θέλω να κάνω πρόβα” {γέλια}