Μια μεγάλη φωνή, η Χάρις Αλεξίου αποφάσισε από φέτος να κατεβάσει ρολά στο τραγούδι. Μέσα από μερικές πολύ σημαντικές σκέψεις, η σπουδαία ερμηνεύτρια μιλώντας στην Lifo δηλώνει και το τέλος της στο τραγούδι. «Θα συμφωνήσω ότι είναι μια μεγάλη απελευθέρωση ‒ δεν είναι ότι δεν πέρασα την περίοδο του πένθους ή της αμφιβολίας όμως. Ήταν λες και είχα ένα βάρος πάνω μου και το έσερνα, και ξέρω ότι αυτό μπορεί να μη μου το συγχωρήσει κάποιος. Τέτοια είναι η ελευθερία που αισθάνθηκα όμως. Αυτό είναι σαν να αναγεννιέσαι, σαν να κερδίζεις μια νέα ζωή. Ακόμα και τα τραγούδια που ακούω τώρα, τα ακούω αλλιώς. Θαυμάζω και εκτιμώ αυτό που έχω κάνει, γιατί έχω πάρει απόσταση, όπως επίσης μπορώ και να θαυμάσω τους άλλους τραγουδιστές. Φυσικά, θαύμαζα ποιότητες σε τραγουδιστές και τραγουδίστριες της εποχής μου, νεότερους και παλιότερους, αλλά τώρα είναι σαν να τους προσέχω περισσότερο. Είναι ένα επίπεδο αυτογνωσίας που καλλιεργήθηκε και κατακτήθηκε μέσα στον χρόνο ‒ μεγάλη κουβέντα αυτό. Εσύ έκανες αυτό που σου ’λαχε να κάνεις, που δεν το φανταζόσουν ποτέ ‒ κι αυτό είναι ευλογία».
Όπως λέει η ίδια, πλέον θέλει απλώς να υπάρχει σε αυτή τη ζωή. «Δεν θέλω τίποτε άλλο από το να υπάρχω απλώς, συνειδητοποιώντας ότι μπορώ να είμαι καλά στη ζωή μου, ήσυχη, γιατί έχω πάντα είχα ένα κουβάρι μέσα μου. Φαίνεται πως αυτό το κουβάρι έχει μικρύνει γιατί τραβήχτηκε η άκρη κι έχω αρχίσει να συνειδητοποιώ ότι ζω χωρίς να μου πιέζει το στήθος μου. Έπρεπε να φτάσω εβδομήντα χρονών για να γίνει αυτό, μου αρέσει ό,τι έχω κάνει, ακόμα κι αυτά που δεν είναι του γούστου μου πια. Αισθάνομαι πιο καλλιεργημένη, ελεύθερη, δεν χρειάζεται να κουβαλάω ιδιότητες, να είμαι σαν αυτό και σαν εκείνο», λέει.
