Στις αρχές της δεκαετίας του ΄90, ο Κώστας Χατζηχρήστος αποφάσισε να βγάλει ένα βιβλίο που μιλούσε για όλη τη ζωή του. Τίτλος: “Ο Χατζηχρήστος τα λέει όλα”. Η αλήθεια είναι ότι το βιβλίο είχε πολύ μικρή απήχηση, ωστόσο αποτελεί συγκλονιστική μαρτυρία για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Μια από τις άγνωστες θεατρικές σκηνές είναι και αυτή στον “Μπακαλόγατο” που ακολουθεί…
“Με τον φίλο μου τον Κατσουρίδη έκανα και άλλη μεγάλη επιτυχία τον “Μπακαλόγατο”. που έγινε και θεατρική επιτυχία και που παιζόταν δύο όλοκληρα χρόνια στο θέατρο “Χατζηχρήστου”. Με τον μεγάλο Βασίλη Αυλωνίτη, την Έλσα Ρίζου, εμένα και άλλους άξιόλογους ηθοποιούς. Λοιπόν θυμάμαι ένα περιστατικό στο θέατρο. Εγώ έπαιζα τον βοηθό του μπακάλη {μπακαλόγατος} και είχα για αφεντικό τον Αυλωνίτη. Το σκηνικό φυσικά ήταν ένα μπακάλικο. Λοιπόν αρχίζει η παράσταση. Κόσμος φουλ και όπως έλεγε το έργο, μπαίνει μέσα μια πελάτισσα {Έλσα Ρίζου} να ψωνίσει φακές. “Παρακαλώ μια οκά φακές, μου βάζετε” λέει η Έλσα. “Βάλε ρε φακές στην μαντάμ” λέει ο Αυλωνίτης ενώ ζαχαρώνει την Έλσα. Κάνω εγώ να βάλω φακές που οι…φακές; Δεν υπήρχαν στην θέση τους {αργότερα μάθαμε ότι ο φροντιστής είχε ξεχάσει να βάλει φακές στο σκηνικό}. Αμάν λέω, καήκαμε. Βλέπεις ήταν αναπάντεχο και ψιλοξαφνιάστηκα. Άντε ρε βάλε φακές στη μαντάμ, μου λέει ο Αυλωνίτης και με κοιτάζει παράξενα που καθυστερούσα. Τότε για να μην κάνει κοιλιά το έργο, πάω στην Έλσα και της λέω προς έκπληξη της Έλσας και του Αυλωνίτη: Ξέρετε μαντάμ φακές δεν έχουμε. Δεν έχετε; Ρωτάει σα χαμένη η Έλσα, Γιατί;
Γιατι τι να σου κάνουν οι φακές μαντάμ; Τα μαμούνια φταίνε. Μπήκαν στο σακκί, πήραν από μια φακή στον ωμό και φύγαν στον κατήφορο, άντε τώρα να πιάσεις εσύ τα μαμούνια.
Για μια στιγμή έγινε σιωπή. Μετά ο κόσμος άρχισε να γελάει σαν τρελός και να χειροκροτάει, ενώ ο Αυλωνίτης και η Έλσα άρχισαν να γελουν και αυτοί γιατί κατάλαβαν ότι κάτι συμβαίνει με τις φακές. Έτσι αναγκάστηκα να πω ότι μου κατέβηκε για να σώσω την παράσταση. Και από μια αμέλεια του φροντιστή μας γεννήθηκε μια νέα ατάκα στην παράσταση που όποτε την έλεγα χαλούσε κόσμο και στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Πρέπει να σας πω ότι στον κινηματογράφο μπακάλης και αφεντικό μου δεν ήταν ο Αυλωνίτης, αλλά ο Κώστας Δούκας”.
